Zelfontplooiing en spiritualiteitGeschreven door Arts Herwig

Zelfverloochening en zelfvergeten inzet waren eeuwenlang kernbegrippen in de westerse spiritualiteit. Schijnbaar lijnrecht daartegenover stelt de moderne psychologie het ideaal van zelfontplooiing en zelfrealisatie. Ook de Duitse priester en psychoanalyticus Drewerman wijst erop dat alleen een mens die zelf gelukkig is, anderen gelukkig kan maken. Niemand heeft volgens hem het recht over liefde te spreken wanneer hij zelf iedere vorm van liefde schuwt die verder gaat dan caritatieve hulpverlening.

Herwig Arts confronteert onder meer de ‘evangelische raden’ (armoede, gehoorzaamheid en zuiverheid) als kern van de christelijke spiritualiteit met de negatieve invulling die ze kregen. Hij peilt naar de echte ‘verlossing’ van de mens en naar ‘de vrijheid van de kinderen Gods’. Hij vraagt zich af hoe de moderne mens zijn persoonlijke roeping kan volgen en of daarbij nog plaats is voor kerkelijke structuren en uitwendige gedragsregels.

Dit verhelderende essay – de neerslag van een lezing voor Davidsfonds Cultuurforum – biedt prikkelende antwoorden op fundamentele vragen van deze tijd.