Ga maar, en laat los

Heel aangrijpend is het sterven van hen die ons dierbaar zijn. Het is goed op de grens van leven en dood momenten te markeren met een ritueel, een gebed, een paar woorden. Hiervoor reikt Hans Stolp poëtische teksten aan, ontstaan in de praktijk van het pastoraat. Het zijn woorden om los te laten wie op de drempel staat; gebden van afscheid en gebden over de grens (bijvoorbeeld om uit te spreken wat nog onuitgesproken bleef. De auteur beschouwt zijn teksten als voorbeelden, hulpmiddelen voor anderen om eigen woorden te vinden.