Daodejing

'De Daodejing' ('Tao Te Ching') is het belangrijkste klassieke boek van het taoïsme. Met zijn 81 korte hoofdstukken is het het kleinste grote werk van de
wereldliteratuur. Traditioneel werd het toegeschreven aan Laozi (Lao-tse) die een oudere, vrolijkere tijdgenoot van Confucius zou zijn geweest; in werke-
lijkheid is het waarschijnlijk een geleidelijk ontstane anthologie. Het is een mengeling van mystiek, filosofie, pragmatisme, humor en pëzie uit het tijdperk
(800-200 v. Chr.), waarin de mensheid uit zijn primitieve mythische sluimer ontwaakte. Het intrigeert met o.a. de kosmische verbondenheid van alles, de
Weg (Tao), waar alles uit voortkomt en die overal in zit, concepten als 'wu wei', niet-doen, en de hieraan gerelateerde kijk op de zachte krachten als
zijnde de sterkste: het water, nederigheid, de minste-zijn, het vrouwelijke, yin. De toon is die van een laconieke, soms droogkomische oude wijze, zoals
we kennen van het zenboeddhisme, dat o.a. uit het taoïsme is voortgekomen. De vertaling van Bartho Kriek van dit wereldwijd geliefde Chinese werk
maakt het bovendien mogelijk te genieten van de poëzie ervan.