Zingeving in ecologie

Thema’s als klimaatverandering, milieuvervuiling en verschraling van de biodiversiteit zijn in ons hedendaagse leven alomtegenwoordig. De angst leeft
dat we als mens bedreigd worden. In Zingeving in ecologie staat de vraag centraal in welke mate de ontwrichting van de natuur haar wortels heeft in
onze westerse filosofie. Heeft het te rationeel denken deze evolutie gestuurd, zoals ook bij de economische en technologische ontwikkeling het geval
was? Loopt onze poging om zin te geven aan wat er op ecologisch vlak gaande is dan uit op een soort klaagzang of elegie om dit proces te betreuren?
Gelukkig komen vele mensen, en niet het minst jongeren, vandaag op voor de toekomstige generaties. Empathie heeft een expliciete invloed op ons
handelen. De ecologische uitdagingen waar we voor staan, leiden tot de ontwikkeling van deugden als mededogen en matigheid, ook ten aanzien van
de natuur. Dit concreet beleven van humaniteit wordt een nieuwe uitdrukking van zingeving. Met aangepaste technologie en wetten alleen redden we
de natuur blijkbaar niet. De tijd is dan ook rijp voor een nieuw humanisme, waarbij zowel de overheid als de burger voor transitie kiezen. Zoals solidariteit
en rechtvaardigheid noodzakelijk zijn op sociaal vlak, zo blijken mededogen en matigheid de broodnodige deugden te zijn voor de aanpak van onze
ecologische crisis.