Hadewijch - Liefdesliederen

Hadewijch (dertiende eeuw) schreef vijfenveertig mystieke liefdesliederen, die het hoogtepunt vormen van de Middelnederlandse lyrische poëzie. Die liederen werden destijds uit het hoofd geleerd en gezongen, waarschijnlijk op melodieën die al bestonden, melodieën met wereldse Franse teksten. In haar gedichten past Hadewijch vormen en beelden uit dergelijke liefdesliedjes toe op het streven van de ziel naar opgang in de goddelijke liefde. De tweespalt die daardoor ontstaat snijdt door de ziel, ook bij de lezer (of toehoorder) van vandaag. De rijmschema's van Hadewijchs liederen zijn buitengewoon divers, en steeds moeilijk en kunstig. Zij ging bij het dichten dan ook steeds van het rijm uit, haar vondsten en wendingen zouden bij andere rijmen heel anders geweest zijn. In zijn vertaling beeft Jan Kuyper gemeend die vondsten en wendingen aan te mogen passen bij de rijmen van het moderne Nederlands - de eenheid van vorm en inhoud zou anders immers bij voorbaat verloren zijn...